Sauerland by Appie Nabben

23 graden, een dik pak wolken en eindelijk meer dan 300 hoogtemeters in 1 klim. Het recept voor onze eerste dag in Sauerland. Op vrijdag reizen we al ver voor de rest van de groep naar Winterberg om alvast het verlangde parcours te verkennen. Na een klein uitstapje door een zeer plaatselijk afgesloten landweggetje vinden we toch onze bestemming en arriveren we om 13:30 op het mooie winter - en ook zomersport resort Hotel Winterberg. Nog even een soepke naar binnen harken en eindelijk kunnen de arm en beenstukken eens in de tas blijven, we nemen ze wel mee. Ook het regen-bodywarmertje gaat in de achterzak. We hebben bij de receptie een kaartje van de omgeving gekocht en dit in 10 minuten uit ons hoofd geleerd zodat we al snel op de goede route zitten. Eenmaal goed onderweg hebben we het dikke wolkenpak toch verrast met onze maagdelijk witte huidjes dat ze van schrik enkele druppeltjes prijs moet geven. Vastberaden als we zijn blijft het regengoed strak opgeborgen. Voor het eerst een klim van meer dan 4 kilometer, dat voelt eigenlijk meteen lekker. Ik heb weinig moeite het juiste ritme te pakken te krijgen en ook de mekanieker van Rob heeft blijkbaar voldoende tandwielen gemonteerd. Vrolijk kletsend en genietend van het om renners bedelende landschap peddelen we hoogtemeter voor hoogtemeter onder onze derailleurs weg.Voor we het in de gaten hebben is het half 4. Ai, om 5 uur zou de eerste echte trainingssessie met de coach beginnen. We wijken enigszins van onze geplande koers en kiezen het snelste pad naar ons resort.

Een groot gedeelte van de verwachtte opkomst heeft inmiddels ook de weg naar Hotel Winterberg gevonden en de aluminium en carbonne rossen worden van de dragers gehaald. Nog snel een paar handjes schudden voordat we 15 minuten later dan gepland aan onze eerste trainingssessie beginnen. Coach Ad spreekt ons nog even inspirerend toe en zet het hek open. Als dolle koeien die voor het eerst de lente mogen verwelkomen dartelen we de afgesproken helling af. Iets minder dol maar nog altijd met grote glimlachen op ons gezicht gaan we diezelfde berg voor het eerst weer op. Ad heeft een mooie puist uitgezocht vlak bij het hotel welke we als eerste jaars ski-leerlingen bedwingen. Omlaag en weer omhoog, keer op keer op keer. En bij iedere afdaing of klim heeft Ad een volleerd advies paraat. Als na de 4e klim mijn teller van de dag op 95 km staat en keizer pluvius zijn sluizen echt open gooit vind ik het welletjes. Tevreden leg ik mijn trouwe vriend aan de ketting en sluit ik aan in de rij voor de douche.

Schoon en vooral weer droog genieten we van het pruizische buffet wat dankbaar door de massaal toegestroomde lagelanders wordt bestormd. 's Avonds schuift er nog een Fysio koning aan onze stamtafel aan. Hij legt ons uit hoe we met goede voeding en wat letterlijke kneepjes van zijn passioneel beoefende professie topsport moeten bedrijven. Als het schilderij van de muur wordt gehaald, vermoed ik dat we meer krijgen dan alleen voedings-advies, gelukkig is het niet om infuuszakken op te hangen maar een projectorscherm. De volgende dag bestaat mijn proviand uit professionele repen waarvan 1 hap gelijk is aan 13 boterhammen, 2 bananen en een diepvrieskip. Had Holle Bolle Gijs dat geweten...

Al redelijk vroeg zoeken we onze mandjes op om de volgende dag het drillprogramma van Ad baas te kunnen. Onze kamergenoot heeft echter nog niet voldoende energie verspeelt die dag en doet er 's nachts nog eens een schepje bovenop. Hij laat geen spaander heel van de plaatselijke bebossing. Daar waar de duiste weermannen ons op vrijdag nog met subtropische temperaturen had verwent, kunnen op de zaterdag de sneeuwkannonen uit het vet, met temperaturen van rond het vriespunt moet ik al mijn overgebleven en nog droge kleding aantrekken om de spiertjes een beetje te beschermen voor de verlate koning winter. Om 9 uur staan we in onze dikke pakken weer paraat voor een lange dag. De ochtend voert ons over een mooie afgebakende ronde van exact 22,45 km met daarin een lekker lange klim van zo'n 7 km. Als we niet al te wild doen kunnen we dat rondje mooi precies 3 keer doen voor twaalven. Koning winter moet af en toe plaats maken voor een hardnekkig lentezonnetje, maar wordt ook af en toe in de rug gedekt door een venijnig buitje. De regenkleding gaat aan en uit en aan en uit. Om 12 uur staat er een heerlijke broodmaaltijd voor ons klaar, verzorgt door een aantal fantastische vrijwilligers die een heel weekend aan vrije tijd opofferen om ons zooitje ongeregeld van proviand en morele support te verzien. Heel erg veel dank daarvoor, vooral de dame die voor mij soep ging halen omdat ik te moe (lees lui) was om me zelf even op te richten. Vanaf 13:00 uur, vanaf nu druk ik de uren militair uit, ik weet ook niet waarom, gingen we hetzelfde rondje andersom fietsen. En raar maar waar, das toch heeeel anders. In de omloop om de oost zat er welliswaar een lange maar lekker lopende klim in. Om de west lag dat iets anders de klim was korter maar bevatte een venijnig stuk van boven de 11 procenten. Maar de beentjes voelden goed en konden ook deze beproeving prima aan. In de lange gelijkmatige afdaling heb ik ook nog even ingezet op een andere impliciete competitie die ik altijd voer en zette mij dagmax op 68 km/u. Deze middag was ook zeer waardevol voor het groepsgevoel, de vreemde mensen die ik gisteren voor het eerst een hand had geschud werden plots teamgenoten en met enkel heb ik waardevolle gedachten over het weer, de juiste versnelling of reep, maar ook mijn en zijn motivatie voor Alpe d'HuZes kunnen delen.Koning winter had zijn definitieve nederlaag geleden. Om 4 uur was er weer een maaltijd voorbereid, pasta wel te verstaan. Alle goede bedoelingen van het begeleidingsteam heb ik naast mij neer moeten leggen, mijn maag kon echt niet meer eten aan. Ik had al 2 volle repen op, dus zo'n 400 boterhammen, 2 bananenbomen en een hele vriezer kip. Een klein bouillionneke kreeg ik er nog wel tussen. Om 1700 uur maakten we ons op voor de laatste beproeving, hetzelfde hellingkje van gisterenavond maar dan met meer dan 150 km in de beentjes. Dat laatste blok zou tot 19:00 duren maar omdat wij dissidenten eerder naar huis moesten om de volgende dag aan onze moederdag plichten te kunnen voldoen gaven wij eerder de pijp aan Maarten. (die was er ook ja). Helaas hadden ook de niet dissidenten snode plannen en om 18:45 moesten we al ritsen bij de doucherij. Maar na een illegale invoeg manouevre schoof ik toch om 19:05 aan voor het buffet. Wonderenswaardig kon ik nog een vol bord duitse haute cuisinne of heet dat dan hoch Küche wegwerken. Snel onze tasjes en fietsen in den auto en terug naar Valkenswaard en Bladel.

Begeleiding, Ad en teams Alpe d'Achmea en Achmea Care Bikers bedankt voor een geslaagd wiekent.